Kako Ćosović navodi: “Svi znamo na koji način se kod nas dokazuje da su Crnogorci zapravo Srbi".

“Besomučno se citiraju Njegoš i kralj Nikola, citira se neki zemljopis iz Nikolinog doba, citiraju se neki Nikolini dvorjani, ukaže se na dvije/tri asocijacije iz vremena prije 19. vijeka, i to je to”, ističe Ćosović.

Prema njegovim riječima, Crnogorci “u biti svog narodnog bića nisu ni Sloveni, a kamoli Srbi”. 

“To tvrdim ne samo na osnovu istorijske nauke, već i na osnovu onoga što pružaju: populaciona genetika, fizička antropologija, arheologija, etnologija... Jedini ispravan način da se nekom narodu sagleda etnogeneza je da se uključi više nauka, a ne samo istorijska nauka”, navodi on. 

Osloniti se na samo istorijsku nauku pri ispitivanju etnogeneze nekog naroda je, kaže, “neozbiljno, vrlo neozbiljno”. 

“Naročito je neozbiljno na našim prostorima, gdje se tokom istorije u dokumentima pominju mnogi narodi, pa svako može da pronađe neki istorijski izvor koji daje za pravo baš njegovom narodu, to jest njegovom viđenju etnogeneze”, kaže on. 

Ćosović tvrdi da u Crnogorci mješavina starosjedioca koje su Rimljani zbirno zvali Ilirima i da uz stanovništvo takozvane Stare Hercegovine čine jednu etničku cjelinu, “a tu etničku cjelinu danas znamo kao jedan samosvojan narod – Crnogorce”. 

“Starocrnogorci, Brđani, Primorci i Starohercegovci čine jednu cjelinu, jednu i jedinstvenu - crnogorsku naciju, jer, generalno: imaju istu istoriju, imali su svoju - plemensku organizaciju društva, imali su svoju Crnogorsku autokefalnu crkvu, nose jednu nošnju, imaju iste običaje, imaju isti jezik, imali su zajedničku kultnu ličnost Ivana Crnojevića itd. Mogu SPC i SANU i milion puta ponoviti da su Crnogorci Srbi, ali ove činjenice neće uspjeti da promijene, nimalo”, ističe on.