Prema riječima Čomskog, pitanje ko vlada svjetom odmah izaziva nekoliko razloga za zabrinutost SAD - od hladnog rata do borbe protiv međunarodnog terorizma, prenosi Sputnjik.

On se poziva na teoriju koju je objavio glavni komentator za međunarodne odnose "Fajnenšel tajmsa" Gideon Rahman, koji je pisao da je nakon hladnog rata moć oružanih snaga postala ključna za međunarodnu politiku SAD.

To je posebno aktuelno u tri regiona - u istočnoj Aziji, gdje se američka Ratna mornarica odnosi prema Južnom kineskom moru kao prema "američkom jezeru", u Evropi, gdje je na snazi NATO, i na Bliskom istoku.

U svakom od ovih regiona "poredak bezbjednosti" koji su postavile SAD stavljen je pred izazov, pa je fundamentalno pitanje međunarodne politike, prema riječima Čomskog, sljedeće: može li Vašington da prizna pravo drugih država na sopstvene zone uticaja?

Izmedu ostalog, Čomski se osvrće na sukob Rusije i NATO-a koji sazrijeva u Istočnoj Evropi. Vašington smatra da je širenje vojne alijanse blagotvorno, dok Rusija ima sve osnove za zabrinutost ovim povodom, piše on.

Čomski se poziva na rad stručnjaka za Rusiju, Ričarda Sakvija, koji je naveo da izvori sadašnje krize u odnosima Rusije i NATO-a sežu čak do raspada S S SR-a. On podsjeća da su tada postojale dvije koncepcije ujedinjenja zemalja.

Jedna od njih je vezana za širenje Evrope, u centru koje je trebala da se nalazi Evropska unija, koja bi se pripajala evroatlantskoj zajednici.

Druga koncepcija je vezana za ujedinjenje zemalja u "veliku kontinentalnu Evropu" koja bi se prostirala od Lisabona do Vladivostoka.

Na Zapadu, koji je raspad SSSR-a i dalje urušavanje Rusije smatrao trijumfom, prema posljednjoj koncepciji odnosili su sa "ljubaznim prezirom", smatrajući to samo izgovorom za preporod "velike Rusije".

Umjesto nje, Zapad se okrenuo prvoj i brzo počeo širenje NATO-a na istok početkom 1990-ih.

Tokom 2000-ih godina, druga koncepcija se ponovo pojavila na dnevnom redu, kako je Rusija napredovala. Na geopolitičko ujedinjenje "velike Evrope" pozvao je lično Vladimir Putin, podsjetio je Čomski.

Zapad je, međutim, i tada nastavio da širi NATO, proglasivši potpuno novu misiju koja je omogućila organizaciji da postane "globalna".

Težnju vojne alijanse da u svoje redove uključi Ukrajinu i Gruziju ruski predsjednik je shvatio kao direktnu pretnju po svoju državu i, prema riječima stručnjaka za međunarodne odnose Džona Miršmajera, Vašington bi trebalo da se odnosi prema Putinovoj logici sa razumjevanjem.

Perspektivu stupanja Ukrajine i Gruzije u NATO Čomski je uporedio sa situacijom u kojoj bi Meksiko i Kanada razmatrali mogućnost pridruživanja Varšavskom paktu.

"Nije potrebno pitati kako bi Sjedinjene Države reagovale kada bi se zemlje Latinske Amerike pridružile Varšavskom paktu, kada bi i Meksiko i Kanada razmišljali o ovoj varijanti", piše on.

Prema njegovim riječima, čak i nagovještaj ovakvog razvoja događaja CIA bi "maksimalno oštro" prekinula.

Čomski navodi da Amerika ne mora pozitivno da ocjenjuje Putinove motive da bi razumjela njegovu logiku, umjesto što "sipa prokletstva". Sa njegove tačke gledišta, to razumjevanje je posebno važno jer su "ulozi previše visoki, bukvalno se radi o pitanju preživljavanja".

Tanjug