Što se Crne Gore tiče, na ratišta su otišle četiri žene, a jedna od njih je sa sobom odvela i dvoje djece predškolskog uzrasta. Riječ je o Almini Kurpejović, šerijatskoj supruzi Podgoričanina Mirze Haklaja, koji je poginuo na sirijskom ratištu prije više od godinu i po dana.

Almina je u više navrata bila u prilici da se vrati u Crnu Goru, ili u neku od susjednih zemalja, ali je to uvijek energično odbijala. Čak je odbacivala i mogućnost da se iz ID pakla spasu njena djeca.  Uz Alminu i njeno dvoje djece u Siriju su otišle i Kerima Emina, Adela Redžepagić i Almedina Reković.

Šta je bilo sa Plavljankama E. H. i L. R. koje su ,,nestale“ sredinom pretprošle godine iz Hadžića, kod Sarajeva, još nije sasvim jasno, ali je sa iste tragične rute srećno vraćena njihova sugrađanka M. K. početkom ove godine. 

Prema Pobjedinim saznanjima, novih pokušaja odlazaka sa crnogorske teritorije u Siriju, Irak ili Libiju u posljednjih pet mjeseci nije bilo. Nije, međutim, bilo ni povrataka.

Do sada dostupne informacije kažu da je jedina žena - povratnica sa balkanskih prostora državljanka Srbije Makfireta Šaćiri, koja je sa sobom dovela sina i  kćerku. Radi se, inače, o šerijatskoj supruzi radikalnog vehabije Ferata Kasumovića, novopazarskog saradnika Abida Podbićanima, nekada neprikosnovenog lidera sandžačkih džihadista i osnivača Furkana, prve i najorganizovanije logističke ID baze u ovom dijelu Evrope.

Njenom mužu se sudi u Srbiji zbog terorizma, a ona je pod prismotrom bezbjednosnih službi jer joj Kasumovićevi saradnici prijete, sumnjičeći je da je izdala muža.

Zanimljiv je i ,,slučaj“ Beograđanke Mirjane Pavlović, koja je bila navodno ključni faktor u procesu promjene vjere, primanju islama i organizaciji odlaska na sirijsko ratište. Tamo je uz supruga Gorana odvela i maloljetnu kćerku Nevenu. Prema informacijama koje su svojevremeno do medija stizale iz kosovskih vehabističkih krugova, uz takođe srpsku državljanku Nivresu Plojović, Mirjana je jedna od šefica takozvane milicije za moral žena, poznata po surovosti posebno prema djevojkama koje se na bilo koji način ogriješe o stroga šerijatska pravila ponašanja i načina života, uopšte.

Jedna od, po monstruoznosti prepoznatljivih njegovateljica zla među ženama i đevojkama na prostorima takozvane ID države je i Zlata Šabić, majka troje djece uzrasta devet, osam i dvije i po godine, koja se za relativno kratko vrijeme nametnula kao neprikosnoveni autoritet među ženama iz Srbije i iz Bosne. Pod njenim uticajem, a u organizaciji saradnika njenog supruga Nermina, na sirijsko ratište je, početkom prošle godine, otišla i maloljetna maturantkinja novopazarske Medrese Lejla Brahović.

Po zlu su čuvene i Mela Horić i Medina Delić, iz Doboja, odnosno Tešnja. Iako su im muževi poginuli na nekom od sirijskih ratišta odbile su da se vrate u Bosnu, a Mela je dvojicu sinova od 10 i 12 godina odvela u jedan od kampova za obuku mladih džihadista, u blizini granice sa Turskom. Sva dosadašnja istraživanja i analize dokazuju da su žene islamske vjeroispovijesti sa balkanskih prostora, koje su stigle do nekog od ratišta u Siriji, Iraku ili Libiji, istrajnije u namjerama da se više nikada ne vrate u zemlju porijekla od svojih muževa, ljubavnika i braće.