Tekst prenosimo u cjelosti.

Nakon brojnih ali nedokazanih optužbi da ruski predsjednik Vladimir Putin naporno radi kako bi destabilizovao prijatelje Amerike u Evropi, proruski plaćenik koji je pritvoren u Crnoj Gori progovorio je i počeo da otkriva prve insajderske informacije o, kako kažu vlasti ove male balkanske zemlje, planu Rusa da siju haos po zemlji.

Aleksandar Sinđelić, veteran, anti-zapadni aktivista iz susjedne Srbje postao je ključni doušnik, izvor informacija i osumnjičeni u istrazi o navodnom državnom udaru koji su orkestrirali dvojica Rusa s ciljem da zauzmu zgradu crnogorske Skupštine prošlog mjeseca, ubiju premijera i uspostave novu vladu neprijateljski nastrojenu prema NATO-u.

Sinđelićev slijed događaja uključuje i njegovu posjetu Moskvi u septembru, kako bi se napravio tamo plan operacije u koji spadaju i kriptovani telefoni koje su tražili da koristi kako bi bila izbjegnuta eventualna prisluškivanja.

On nije direktno povezan sa ruskim zvaničnicima, ali ostaje otvoreno pitanje o vezama ruskih državnih agencija i mračne mreže ruskih nacionalista aktivnih na Balkanu i u istočnoj Ukrajini.

Nadležni u Crnoj Gori su saopštili da su dva Rusa sa pasošima na ime Eduard V. Širikov i Vladimir N. Popov vodili neuspjeli udar. Ali, oba muškarca, koji su nadgledali pripremu napada iz Beograda, su uspjeli da se vrate nazad u Moskvu i nejasno je da li su putovali sa pravim ili lažnim pasošima i za koga su zapravo radili.

Crnogorski mediji su javili da su dvojica muškaraca agenti ruske vojne obavještajne službe, poznate kao G.R.U. Ljudi bliski istrazi kažu da su oni bili ruski obavještajci, ali da njihova nacionalnost nije potpuno jasna.

Iz kancelarije tužioca je ovog mjeseca saopšteno da je ruski tandem planirao u Crnoj Gori Srbiji i Rusiji da izvede ’’neodređen broj kriminalnih radnji i terorističkih napada, kao i ubistvo najviših državnih zvaničnika Crne Gore’’.

U javnosti, crnogorski zvaničnici izbjegavali su javno optuživanje upletenosti države Rusije u aktivnosti Popova i Šiirikova.

“Očigledno je da iza njih stoje ljudi sa mnogo više moći,” kazao je crnogorski ministar pravde Zoran Pažin.

“Da li je ovo djelo ruskih nacionalista ili ruske države? Odgovor na to pitanje još nemamo’’, kazao je on.

Nakon 1990. i raspada Jugoslavije, region Balkana bio je zona mračnih i često smrtonosnih intriga.

Na zaprepašćenje Moskve, Srbija i Crna Gora, obje nekada bliske Rusiji, značajno su se okrenule ka Zapadu sa željom da postanu članice EU, a, u slučaju Crne Gore, čak i NATO-a.

Sa nekoliko hiljada vojnika, šakom tenkova i samo 600,000 stanovnika, Crne Gora – čija aplikacija za članstvo u NATO je prihvaćena i sada čeka ratifikaciju – teško da je vojna sila. Ali, Crna Gora kontroliše jedini dio obale koji nije pod kontrolom Alijanse, gdje ratni brodovi mogu da pristanu od Gibraltara do istočne Turske. 
’’Borba je u toku’’, rekao je Ranko Krivokapić, jedan od lidera opozicionih stranaka koji se godinama zalagao za članstvo Crne Gore u NATO.

’’Mi smo zadnje parče Mediterana koje nije u NATO-u, zadnji dio u velikoj slagalici’’, kazao je on.

Rusija je vodila žestoku kampanju kako bi držala Crnu Goru podalje od Alijanse, podržavajući proruske političke stranke u zemlji i pravoslavne sveštenike koji vide NATO kao prijetnju slovenskog bratstva i vjere.
“NATO je okupatorska sila i ja sam apsolutno protiv njega,” kazao je Momčilo Krivokapić pravoslavni sveštenik i dalji rođak pronato političara.

Njegova crkva u Kotoru, drevna tvrđava grada, udaljena svega nekoliko metara od zaliva utočište je i veoma je cijenjena od Rusije i Zapada zbog strateške pozicije.

Početkom oktobra, sveštenik Krivokapić predsjedavao je ceremonojom u Kotoru u čast osnivanja Balkanske kozačke vojske, grupom panslovenskih nacionalista predvođenih Rusima, isključivo neprijateljski nastrojenih prema NATO-u.

Sveštenik je okupljanje opisao kao ’’samo folklor’’, u kojem su učestvovali ljusi sa šubarama i u kostimima iz imperijalističke ere.

Ipak, ceremoniji su prisustvovali i članovi Noćnih vukova, ruske bajkerske grupe čiji lider je prijatelj Vladimira Putina, kao i plaćenici koji su se borili u istočnoj ukrajini na strani ruskih separatista.

AntiNATO buka uspjela je da oslabi već slabašnu podršku javnosti Alijansi, a čak i neki prozapadnjački glasovi vide situaciju kao bespotrebnu provokaciju Rusije i varku Mila Đukanovića, dugogodišnjeg i izuzetno beskrupuloznog lidera, da zacementira svoju vlast uspomoć SAD-a.