U praksi navedeni podatak znači da je tek svaki 270. podnosilac zahtjeva dobio azil u Crnoj Gori. U izvještaju piše da je trenutno na snazi 15 odobrenih zaštita u Crnoj Gori, od čega osam statusa izbjeglice i sedam dodatnih, piše Dan.

“Status izbjeglice ima šest lica iz Jemena i dvoje iz Sirije, a dodatnu zaštitu po dvoje iz Jemena i Ukrajine, a po jedno iz Nigerije, Bjelorusije i Maroka”, navodi se u izvještaju.

Azil se daje strancima kojima je potrebna međunarodna zaštita u skladu sa Konvencijom o statusu izbjeglica iz 1951. godine, Protokolom o statusu izbjeglica iz 1967, Evropskom konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda iz 1950. i drugim ratifikovanim međunarodnim ugovorima i opšteprihvaćenim pravilima međunarodnog prava.

Podnosioci zahtjeva za dobijanje azila u Crnoj Gori su najvećim dijelom bila lica iz Sirije, zatim Somalije, Eritreje, Konga, Gambije, a bilo je i pojedinačnih slučajeva iz Avganistana, Iraka, Kameruna, Liberije i Jemena.

Zanimljivo je da je azil u Crnoj Gori do 2010. tražilo svega 39 lica, već 2011. taj broj je porastao na 239, 2012 1.529, da bi 2013. bio postavljen rekord sa 3.554 zahtjeva i nijednom pozitivnom odlukom. Naredne 2014. godine azil je tražilo 2.312 lica, 2015 1.611, a 2016 -190.

Nadležne službe su od 2007. do kraja 2015. otkrile 4.957 lica koja su nezakonito boravila u Crnoj Gori. Većina ilegalnih migranata dolazila je iz zemalja kao što su Alžir, Tunis, Maroko, Libija, Egipat, Eritreja, Sudan, Avganistan i Pakistan, piše Dan.

“Stranac koji nezakonito boravi u Crnoj Gori ili ne napusti državu u roku koji mu je određen biva prinudno udaljen. Ako to nalažu razlozi obezbjeđenja prinudnog udaljenja, stranac se može izuzetno zadržati u prostorijama policije, ali ne duže od 12 časova, a na zadržavanje se primjenjuju odredbe zakona kojima se uređuju policijski poslovi”, piše u izvještaju.

Kako bi se ispoštovali standardi Evropske unije koji se odnose na odnos prema azilantima Crna Gora je otvorila prihvatilište u Spužu. Prihvatilište za strance je u funkciji od 13. decembra 2013.godine i od otvaranja do 31. decembra 2015, smještajem u Prihvatilište sloboda kretanja je ograničena za 157 nezakonitih migranata.

“Sva lica su upoznata sa svojim pravima, a obezbijeđena je i brošura na sedam jezika u određenom mjestu”, navodi se u izvještaju.

Problemi koji opterećuju rad Prihvatilišta za strance su nedostatak prevodilaca za jezike kao što su urdu, paštu, hindu i drugi, što otežava rad na utvrđivanju identiteta smještenih lica.

“Nepostojanje diplomatsko konzularnih predstavništava Alžira, Tunisa, Maroka, Libije, Egipata, Eritreje, Sudana, Avganistana i Pakistana stvara teškoće oko komunikacije prilikom potvrđivanja identiteta i izdavanja dokumenata, radi povratka migranata u matičnu zemlju. Takođe, problem je i nepostojanje spremnosti za saradnju određenih diplomatsko konzularnih predstavništava van Crne Gore, da se njihovi državljani vrate u matičnu zemlju”, navodi se u izvještaju.