Tako je od trojstva Bulatović-Marović-Đukanović, sa početaka Demokratske Partije Socijalista, politički živ jedino ostao Đukanović koji je i danas na čelu te partije.

Bulatović odavno ne učestvuje u političkom životu a Marović je iz njega odstranjen prije nego što je protiv njega pokrenut krivični proces koji je rezultirao zatvorskom kaznom za koju ga čeka ćelija u Spužu.

Svetozar Marović bio je drugi čovjek DPSa više od dvije decenije, a isto toliko vremena i njegov prvi ideolog. Politikom se počeo baviti još u rodnoj Budvi, iako je rođen Kotoru, i tadašnjem Savezu Socijalističke omladine Crne Gore. Kritike ondašnje političke garde preporučile su ga za pripadnost novoj pa je tako nakon AB revolucije postao član tadašnjeg kolektivnog predsjedništva Crne Gore.

Previranja su ga zatekla na poziciji gradonačelnika Budve na koju je dao ostavku da se pridruži onima koji su poslije postali poznati kao „mladi, lijepi i pametni“.

Iz perioda početaka višestranačja u Jugoslaviji i njenog krvavog raspada, Marović će ostati upamćen po krilatici „Rat za mir“ pod kojom su Crnogorci jurišali na dubrovačke zidine. U raspadu pomenutog političkog trojstva kada je Bulatović odabrao Miloševića, Marović je odabrao Đukanovića. To se ispostavilo kao pametan politički potez, kakvi su se i očekivali od Marovića koji je do sopstvenog pada ideološki trasirao kurs DPSa ali i aktivno osmišljavao, organizovao i učestvovao u svim izbornim kampanjama.

Foto:Profimedia

Poslije dramatičnog raskola u DPSu, kada je tu pariju napustio njen dotadašnji predsjednik Momir Bulatović i veliki dio članstva, Marović je dugi niz godina predsjedavao crnogorskim Parlamentom. Sve do 2001. godine kada se Liberalni Savez usprotivio njegovom reizboru pa se morao ponovo vratiti u Budvu, na mjesto prvog čovjeka Jadranskog Sajma.  

Kada je 2003. godine Beogradskim sporazumom nestala Savezna republika Jugoslavija a osnovana Državna zajednica Srbija i Crna Gora, Svetozar Marović je postao njen prvi predsjednik, a kasnije će se ispostaviti i poslednji. Kuriozitet je da je i 1992. godine bio ozbiljan kandidat za predsjednika tek stvorene Savezne republike Jugoslavije ali je Milošević u zadnji čas izabrao Dobricu Čosića.   

Kad smo kod kurioziteta vezanih za Svetozara Marovića treba kazati da je u ljeto 1998 godine, zbog alergijske reakcije na ujed ose, doživio kliničku smrt.

Marović je idejni tvorac budvanskog Grada Teatra ali i kum vodećoj crnogorskoj partiji. DPSu je ime dao upravo Svetozar Marović. I još jedan kuriozitet, kada je crnogorska opozicija pokrenula prvi bojkot Parlamenta 2003. godine, i prestala da dolazi na zasjedanja, prestao je da na njih dolazi i Svetozar Marović.

Foto:Radio Jadran

Već se tada kalkulisalo po medijima da Marović ima svoju „struju“ u DPSu i da namjerava da „svrgne“ tadašnjeg i sadašnjeg njenog predsjednika. Tokom godina su se povremeno aktuelizovale takve medijske tvrdnje ali se one nikada nisu obistinile. 

Po raspadu državne zajednice Marović se vraća u Budvu a politikom bavi unutar stranke, sve do 2009. godine kada prvi i jedini put ulazi u crnogorski Vladu i to kao njen potpredsjednik.  

Ušao je u Vladu Mila Đuknovića a kada je on mjesto premijera prepustio Igoru Lukšiću, u rekonstrukciji kabineta a pod sloganom dolaska mladih snaga, i Marović se vraća u Budvu. Već tada počinje da se aktuelizuje afera Zavala a ubrzo potom i neke druge koje dovode prvo do privođenja a potom i hapšenja članova njegove najuže porodice. 
U rijetkim obraćanjima medijima u tom periodu Marović je i sam najavljivao mogućnost da bude uhapšen, indirektno optužujući svoje partijske drugove da među njima ima onih kojima bi odgovaralo da završi u zatvoru. Tada se i povukao i iz partijskog života.

Uhapšen je krajem decembra 2015. godine. Čuvena je njegova rečenica upućena medijima kada je privođen u Specijalno tužilaštvo- „Pozdravite sve moje prijatelje i sve moje neprijatelje.“- poručio je tada Marović.

Ispalo je da je ovih drugih ipak bilo znatno više. Epilog je poznat. Svetozar Marović – Lice sa potjernice.