Tako je most koji je, zajedno sa spomenikom junacima Mojkovačke bitke, simbol grada zasijao u novom sjaju.

Most je prepoznatljiv po međunarodnim skokovima u vodu koji se održavaju početkom jula. 

Kameni most na Tari ima bogatu i zanimljivu istoriju.

Pušten je u saobraćaj 21. septembra 1934. godine, uz veliko slavlje i osvještavanje na koje je došao i vladika sa Cetinja, ban, ministar saobraćaja i mnogi tadašnji funkcioneri banovske i sreske vlasti, kao i mnoštvo naroda. Njegova izgradnja trajala je dvije godine, a koštala je Zetsku banku oko 1. 300.000 dinara. Priča se da su most gradili Dalmatinci, “jer su oni jedini znali da rade sa kamenom”, a od tih radnika neki su se i zaljubili u lijepe Mojkovčanke i ostali u gradu.

U Drugom svjetskom ratu most je, strateški bitan za obje strane, srušen.

Prilikom povlačenja 1944. godine, njemačke trupe su imale za cilj da napadnu Mojkovac i zauzmu kameni most da bi obezbijedile prolazak svojih trupa. Partizani su ih preduhitrili i srušili most. Iskoristivši decembrasku maglu, Njemci su, gumenim čamcima, prešli preko Tare i u neposrednoj blizini kamenog, izgradili drveni, priručni most za prelazak. Prešavši, srušili su ga za sobom pa je tako veza između Mojkovca i Kolašina bila prekinuta. Po oslobođenju zemlje napravljen je drveni most ali ga je Tara ubrzo odnijela. Tek 1950. godine, obnovljen je stari kameni most.