Državna regionalna strategija i politika, koja na papiru ne postoji, ali kao svakodnevni način Vladinog odnosa prema razvoju regiona itekako postoji, produkovala je ovakvo stanje.

Ovaj prostorni plan je pokušaj da se nešto promijeni. Pitanje je da li je to zaista rezultat opredijeljenja Vlade Crne Gore ili se zbog trenda evropskih integracija formalno okreće pažnja regionalnom razvoju kazao je za portal Kodex izvršni direktor Centara za razvoj Durmitora Darko Stijepović.

Činjenica je da se ovaj plan radi više od četiri godine i da je „pojeo“ ogromna sredstva za naknade inostranih IBI konsultanata i CAU eksperata. Činjenica je da nivo obrade nije dostojan ranijih planova koji su tretirali ovo područje. Činjenica je da nijesu urađene bazne studije što u konačnom produkuje nacrt Plana koji je nejasan, neprecizan i priprost. Naravno da i ovakav pristup problemu jeste i određeni koncept a to je koncept nastavka negativnih trendova i protežiranja kratkoročnih i privremenih rješenja, sebičnosti, posebnog privatnog interesa i korupcije.

Činjenica je da je potpuno nejasno kako je određena granica Durmitorskog regiona i zašto su Šavnik, Plužine, Trsa, Pišče, Kanjon Bukovice, Pirni do itd. ostavljeni van durmitorskog regiona. Kakav je regionalni razvoj moguć u takvom planskom području?
Činjenica je da se lokalno stanovništvo regiona žestoko protivi ulasku u nacionalni park. Činjenica lako objašnjiva kada se ima u vidu njihovo beskrajno siromaštvo a radi beskrupuloznog pljačkanja regiona od strane Javnog preduzeća za nacionalne parkove Crne Gore. 

Obično su nacionalni parkovi brend kvaliteta i znak prosperiteta a zbog ponašanja Javnog preduzeća i njegove neodgovorne pozicije parkovi su predmet mržnje i znak siromaštva i gladi. Neuvažavanjem činjenice neodržive pozicije Javnog preduzeća i mržnje naroda prema njemu učiniće da Plan postane kontraproduktivan i da generiše degenerativne promjene u prostoru i u populaciji,istakao je Stijepović.

Pokušaj izbacivanja elitnog kulturnog i prirodnog pejzaža iz NP Durmitor, umjesto baš restitucije tog prostora u prvobitno stanje, pokazuje neodrživo razmišljanje i tendencije potpune degradacije dragocijenog prostora (koga nemamo na bacanje) i koje nemaju kraja jer će se ponovo na račun nekih divljaka odsijecati dio po dio prostora Parka dok ga ne nestane. Ova odsijecanja od NP Durmitor donose umanjivanje vrijednosti atrakcija koje će se kasnije i iskazati u drastično smanjenim prihodima. Ipak, ovo je račun bez krčmara jer će se UNESCO suprotstaviti uništenju NP Durmitor.

Činjenica je da na javnoj raspravi u Žabljaku dominiraju ostareli preduzetnici, skromnog biznis iskustva i znanja, skromnih poznavanja trendova i komparativnih primjera a koji dovode u pitanje čak i mogućnost planiranja i uređenja prostora. 
Činjenica je da su, od investitora u region, u raspravi na Žabljaku učestvovali oni koji su pokupovali zemlju u području zahvata Nacionalnog parka a koji su, svi odreda, znali da je tu zabranjena gradnja i investiranje. Mislili su i da kroz mala vrata, bez plaćanja troškova koje nose svi razvojni projekti i sve investicije, umnože vrijednost svoje investicije smatra Stijepović.

Onaj ko misli da će pare za infrastrukturu pasti sa neba mora snositi posljedice svojih investicionih odluka. Priprosto je, a i loša računica, onih koji misle da će na račun superiorne zaštite prostora i prirode Durmitora profitirati tako što će prevariti one koji se pridržavaju zakona i ne uništavaju taj isti prostor tj granu na kojoj svi sjede. To je školski primjer neodrživog razvoja.  Svojevrsni kuriozitet je da se na raspravi u Žabljaku pojavio i bivši Predsjednik Opštine Žabljak i bivši poslanik u republičkom parlamentu g. Šljivančanin a koji je svojim radom upravo barjačio haosu u Opštini. Upravo on nije kompetentan da govori o planovima jer u njegovom mandatu kao Predsjednika nijesu donesene obavezne planske promjene koje bi prevenirale haos koji je sada u Žabljaku.

Prejeftina je dalja njegova demagoška priča o daljem nečijem životu, iseljavanju i o planovima. Sekretar za urbanizam Opštine Žabljak saopšti da je nekom Rusu opštinski urbanistički plan (koji, usput, uopšte nije usvojen) dodijelio pravo da gradi a da u ovom Planu područja Durmitora to nije njegovom Rusu omogućeno. On smatra da plan višeg reda mora da bude usaglašen sa njegovim lokalnim planom nižeg reda. Dakle javljaju se nevjerovatni logički obrti, logički salto mortale, koji su objašnjivi samo jednostranim kratkovidim drskim ličnim interesom. Plan regiona ograničava izgradnju samo u opštem interesu i tu sebični jednostrani interes mora da ustukne. 

Činjenica je i da se o ostalim oblastima strateškog razvoja regiona, poljoprivredi i drvopreradi, nije vodila riječ uopšte. Kako je plan usmjeren ka kratkoročnom razvoju i sistemu zarade „udri i bježi“ a to misle da je moguće samo u turizmu kroz valorizaciju kriminalnih djela gradnje turističkih kapaciteta u nacionalnom parku, pa kasnije skidanje zaštite sa tog prostora, nije ni čudo da se nije vodila rasprava o djelatnostima za koje je potreban višegodišnji rad, planiranje, opredijeljenje ljudi za opstanak na području i mjere državne podrške. 

Ipak, tribina u Žabljaku pokazuje koliko znači postupak javne rasprave i koliko je važno konsultovati lokalne zajednice a istovremeno govori da je i izostanak rasprave u drugim lokalnim samoupravama, a za koje odgovornost snosi Ministarstvo g. Gvozdenovića, veoma loše po sadržaj dokumenta i da je demokratičnost donošenja ovog dokumenta veoma problematična. Može se realno govoriti i o opstrukciji javnosti i netransparentnosti tokom izrade i usvajanja dokumenta. Prvi korak ka tajnosti jeste korak ka poroku. Zato javna rasprava mora biti produžena tokom ljetnjih mjeseci kako bi se što više kvalitetnih povratnih informacija dobilo i vršila neophodna edukacija običnog čovjeka. Inače će biti jasno da je u pitanju obična prevara koja će dalje rezultirati beskrajnom degradacijom svih resursa regiona dodaje Stijepović.

(Izvor:Kodex/Dopiništvo Podgorica)