Taj sud je na sjednici 18. jula utvrdio da odredbe člana 11. stav 2. i 3. Opšteg zakona, nijesu u saglasnosti sa Ustavom Crne Gore, a odbacio inicijativu za pokretanje postupka za ocjenu ustavnosti i zakonitosti odredaba člana 4. političkog dogovora o pojedinim pitanjima koja se tiču evropskih integracija Crne Gore, jer se ne radi o opštem, već o političkom aktu.
Iz suda su objasnili da iz odredaba Ustava, kojima je propisano da je službeni jezik u Crnoj Gori crnogorski jezik, da su ćirilično i latinično pismo ravnopravni i da su u službenoj upotrebi i srpski, bosanski, albanski i hrvatski jezik, ne proizilazi ustavno-pravno dopuštenje zakonodavca za uspostavljanje drugačijeg pravnog položaja službenog jezika i ostalih jezika u službenoj upotrebi, u bilo kojoj oblasti pa ni u procesu opšteg obrazovanja u državnim ustanovama, odnosno konkretnog uređenja izvođenja nastave na tim jezicima.
„Nasuprot tome, zakonodavac je odredbom člana 11. stav 2. Opšteg zakona, kojom je utvrđeno da se „(...) nastava u ustanovi izvodi i na srpskom jeziku, kao jeziku u službenoj upotrebi“, u suštini, upotrebu srpskog jezika, u materijalnom smislu uspostavio na način suprotan Ustavu, kako u odnosu na crnogorski jezik, kao jedini službeni jezik u Crnoj Gori, tako i u odnosu na ostale jezike (bosanski, albanski i hrvatski jezik), koji su takođe u službenoj upotrebi“, saopšteno je iz Ustavnog suda, uz napomenu da je taj sud utvrdio da je zakonodavac prekoračio granice ustavnih ovlašćenja, jer je, pored obaveze izvođenja nastave na crnogorskom jeziku, neposredno ustanovio obavezu izvođenja nastave u ustanovi na jednom od jezika u službenoj upotrebi (srpskom).
Objašnjavajući odluku iz Ustavnog suda su istakli da je odredbama člana 11. st. 2. i 3. zakona da se „imajući u vidu istu lingvističku osnovu nastava u ustanovi izvodi i na srpskom jeziku, kao jeziku u službenoj upo trebi i na bosanskom, albanskom i hrvatskom jeziku, kao jezicima u službenoj upotrebi, poštujući prava manjinskih naroda“, zakonodavac „derogirao ustavno načelo o crnogorskom jeziku, kao jedinom službenom jeziku u Crnoj Gori i u međusobno neravnopravan položaj, u postupku opšteg obrazovanja, doveo ostala lica koja govore jednim od Ustavom utvrđenih jezika u službenoj upotrebi“.
(Izvor:RTCG)
