"Prije nekolika dana Ivica Dačić, premijer vlade Republike Srbije, bivši Miloševićev bliski saradnik i saveznik, najavio je rehabilitaciju ratnog i poratnog zločinca Aleksandra Rankovića. Važno je istaći da je Dačić, čim je postao premijer, našao za shodno da na Rankovićev grob odmah položi cvijeće. Naravno, ove Dačićeve poteze treba gledati u svijetlu prethodne potpune rehabilitacije zločinačkog četničkog pokreta, posredno i samog ratnog zločinca i saveznika njemačko-talijanskog okupatora Dražu Mihailovića, kao i kralja – izdajnika Jugoslavije, kralja Petra II Karađorđevića. Kada se navedenom doda ponašanje Srpske pravoslavne crkve i njenog sveštenstva, a posebno ponašanje mitropolita Amfilohija, te sve gleda prožeto sa ponašanjem reisa Fejzlića i muftije Zukorlića, uz poteze Mila Đukanovića, postaje jasno da je proces stvaranja Male Velike Srbije, u punom zamahu.Rehabilitacijom četništva ova tvorevina dobija svoj jedini temelj, a rehabilitacija Rankovića istog treba da odvede u zagrljaj četnicima, kao i da otvori vrata onim stanovnicima Srbije koji još uvijek imaju odnos poštovanja prema ratnom i poratnom zločincu Josipu Brozu, i njegovoj desnoj ruci – Aleksandru Rankoviću ", smatra Slavko Perović.
Perović ističe da sa formiranjem Male Velike Srbije, Crne Gore više nikad biti neće, čak ni kao mafijaškog jezgra. Ista sudbina čeka i Srbiju.
Slavko Perović se u nastavku detaljnije posvetio Aleksandru Rankoviću, Titovom saradniku.
"Ranković je po struci bio šnajder (abadžija). Prije, a posebno tokom rata, postao je najbliži Titov saradnik. Ovom prilikom treba podsjetiti da se smatra osnivačem zloglasne OZNE (Vis, 13-ti maj 1944.g.) koja će nakon rata postati UDBA. Ove dvije mračne organizacije izvršiće likvidacije desetina i desetina hiljada ljudi, sve zajedno sa KNOJ-em (Komunistička narodna omladina Jugoslavije) i JNA. Ranković nosi posebnu odgovornost za pogrom Srba u Srbiji koji je nastao odmah po dolasku komunista na vlast. On je bio načelnik OZNE za Jugoslaviju. Postaće narodni poslanik novembra 1944-te, a postao je i prvi podpredsjednik Narodne skupštine Narodne republike Srbije. Posebno je odgovoran za formiranje Sremskog fronta 1945-te, koji je poslužio da se u prve borbene redove postave svi koji nijesu odgovarali novoj komunističkoj vlasti. Sremski front je veliki zločin nad Srbima. Kao prvi Titov zamjenik, Ranković je na frontu, u Titovom odsustvu, komandovao", objašnjava Slavko Perović.
Godine 1946-te Ranković je postao prvi ministar unutrašnjih poslova Federativne narodne republike Jugoslavije i na toj poziciji ostaće sve do 1966-te godine. Ranković je bio taj koji je obznanio da je Draža Mihailović uhapšen (24-tog marta 1946.g.) Sve što je uradio Srbima kao zlo, Ranković je uradio i Hrvatima, smatra Perović.
"Tokom informbiroa ponovo je došao do izražaja Rankovićev zločinački karakter. Na Golom Otoku, ali i u drugim zatvorima, bez ikakvog suđenja zatvorene su i hiljade nevinih ljudi.
Bio je član Politbiroa jugoslovenskiih komunista, a kasnije i član Izvršnog komiteta CK Saveza komunista Jugoslavije. Godine 1956-te postaje potpredsjednik ondašnjeg Saveznog izvršnog vijeća (vlada Jugoslavije), ali i predsjednik Odbora za unutrašnju politiku! Bio je i član Sekretrijata Izvršnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, ali i člam Centralnog komiteta saveza komunista Srbije, te član Predsjedništva Saveznog odbora Socijalističkog saveza radnog naroda Jugoslavije. Do 1966-te godine bio je šef svih policijskih i tajnih službi. Kad se Tito 1952-ge vjenčao sa Jovankom, Titov kum bio je Aleksandar Ranković", naveo je Perović.
Perović dodaje da je do 1966.g. Aleksandar Ranković bio je šef svih policijskih i tajnih službi.
"Aleksandar Ranković je uništen na Četvrtom brionskom plenumu (1966.g.) pod optužbama koje nikada nijesu dokazane, da je prisluškivap Josipa Broza Tita. Nastavio je da živi u svojoj vili u Dubrovniku. Umro je 19-tog avgusta 1983.g. Sahranjen je u Aleji velikana u prisustvu 100.000 ljudi koji su ga smatrali velikim Srbinom", zaključuje Perović.
