Američki predsjednik Džon Ficdžerald Kenedi vodio je SAD manje od tri godine, kada je 22. novembra 1963. ubijen u atentatu u Dalasu, ali, njegovo političko naslijeđe i nakon pet decenija utiče, kako na politiku Vašingtona, tako i na politiku drugih velikih svjetskih sila.

Pola vijeka kasnije, on je i dalje najpopularniji predsjednik SAD u posljednjih pedeset godina, navodi se u istraživanju uticajnog vašingtonskog sajta Politiko, i njegovi politički stavovi iz tog vremena, mogu i danas da se primijene na probleme koji su još uvijek postoje u svjetskoj politici.

- Kenedi nije poživeo dovoljno dugo da doživi razočaranje ljudi svojim idealizmom, ali zato živi u istoriji kao simbol mogućnosti koja je ugašena - ocjenjuje povodom godišnjice atentata francuska agencija AFP, opisujući nekadašnjeg američkog lidera.

Međutim, i pored idealizma, koji je Kenedi svojom harizmatičnošću i novim imidžom u politici unio u tadašnji birokratski Vašington, on je bio i prilično praktičan u svojoj politici, suočavajući se sa nizom domaćih i međunarodnih izazova, smatra analitičar Endrju Hamond, iz Oksford Analitike.

- U vremenu kada je američko-sovjetski rivalitet prerastao u skoro oružani sukob, Kenedijeva politička genijalnost je shvatala da je to i rat sile, ali i rat ideja. Balansirajući između tvrdog i mekog pristupa, on je obnovio američko globalno vođstvo – ocijenio je Hamond.

Ovaj analitičar navodi da on, pri tom, nije ponizio SSSR u tom trenutku, i da je uspio da izbjegne nuklearni rat koji je bio na pomolu nakon kubanske raketne krize.

- Želio je da se resetuju odnosi sa Moskvom i to je i rekao u svom govoru na Američkom univerizitetu u Vašingtonu, pošto je kriza okončana. Sovjetski predsjednik Nikita Hruščov je taj govor nazvao najvećim govorom jednog američkog predsjednika još od Ruzveltovog doba – kaže Hamond.

Kenedijeva politika je ostavila traga i na ekonomski bum Amerike početkom šezdesetih godina prošlog vijeka, uvođenjem novog pravca – veća potrošnja koja dovodi do privrednost rasta.

Kenedi je u Belu kuću ušao, sa tada velikih 6,8 odsto nezaposlenosti i niskim privrednim rastom, da bi u roku od tri godine nezaposlenost pala na 3,8 odsto.

- On je smatrao da će se stvari pokrenuti većom potrošnjom, a ne štednjom. Podigao je minimalne plate, ulagao u gradnju puteva, mostova, infrastrukturu, razvoj urbanih cjelina i generalno je povećao javnu potrošnju, što je na kraju dalo rezultate i pored početnih velikih otpora – ocijenila je ekonomska urednica američkog Nacionalnog javnog radija (NPR) Merlin Givaks.

Ona je rekla i da je Kenedi uspio da izdejstvuje smanjenje poreza, pravdajući to željom da ljudima više ostane, zato što će više trošiti i to će jačati proizvodnju i privredni rast.

-Na kraju je uspio i Amerika je tada ušla u zlatno ekonomsko doba – zaključila je ova ekonomska analitičarka.

Pola vijeka nakon smrti Kenedija, njegova njegova ćerka Kerolajn imenovana je za ambasadorku SAD u Japanu. Kenedijev duh i dalje postoji u Vašingtonu i većina Amerikanaca sa na današnji dan sjetom prisjeća svog nekadašnjeg predsjednika.