Janjušević je naveo da su "privatizacije u Bijelom Polju uglavnom sprovedene od strane onih koji nijesu imali nikakav početni kapital, kojim bi unaprijedili položaj privatizovanih preduzeća , uložili u infrastukturu i poboljšali rad, odnosno napravili ambijent za zaposlenje nove radne snage.

Naprotiv, oni su odmah nakon privatizacije pribjegli odvođenju preduzeća u stečaj,kako bi se oslobodili radnika, pa su otpremnine i povezivanje radnog staža radnicima isplaćivane od strane Vlade Crne Gore, na teret budžeta.“

Janjušević je kao primjere privatizacijom uništenih preduzeća naveo sledeća: Vunko, Građevinsko preduzeće Radnik, Bjelasica Rada,Hotel Bijela Rada, Automoto društvo Đorđije Stanić, Prva Petoljetka,Fabrika betonskih elemenata Zaton i druge.

Isti akteri su po dobro razrađenom scenariju uništili ova preduzeća, otpustili radnike, zadužili ista u svoju i u korist svojih preduzeća.

„Akcionari, koji su u skoro svim pomenutim preduzećima ista lica, imovinu ovih preduzeća su rasparčali , prodali i odmah naplatili minorne svote novca koje su dali za akcije a dio sredstava stavili na raspolaganje svojim firmama ili sebi lično, i tako razvijali nove biznise te namirivali sebe lično i bogatili se“, rekao je Janjušević.

Jedan od primjera je i Hotel Bijela Rada, odnosno AD TUP Brskovo, čiji je izvršni direktor, Velibor Lale Kljajević , bez građevinske dozvole rušio objekte ovog preduzeća, a rušilačke radove je izvodila njegova privatna firma Kompas. Kompas je i izdavao račune Brskovu za nezakonite radove, ne prijavljujući ih Poreskoj upravi CG i tako utajio porez u iznosu od 119.146,00 eur. Međutim, ni tu se nije zaustavio već račune za rušenje želi da naplati u stečajnom postupku kod Privrednog suda.

U ovom slučaju radnici su i podnijeli krivičnu prijavu protiv Kljajevića, ali Specijalno državno tužilaštvo je odlučilo da preduzeće nije oštećeno iako Komp-as hoće da naplati kroz stečaj 820.000,00 eura, (na osnovu kojih je pritom i oštećen budžet za iznos PDV-a) a sve za to što je ostavio radnike bez posla i objekte stavio van funkcije.

O ovom slučaju je Kodex ranije pisao(pročitajte ovdje).

„Fabrika betonskih elemenata Zaton se prodaje već 30 puta a akcionari nesmetano koriste imovinu i razvijaju svoj privatni biznis. Auto moto društvo Đorđije Stanić, registrovano kao Nvo, čija imovina je velike vrijednosti, akcionari su prodali sami sebi i namirili svoja potraživanje“,napomenuo  je Janjušević.

Na sjednici Komisije za kontrolu privatizacija učestvovao je i predstavnik bivših radnika Vunka Dragan Šćepanović koji je rekao da će radnici spriječiti planiranu prodaju imovine Vunarskog kombinata u djelovima.

Šćepanović i Janjušević naveli su da se želi imovina Vunka “rasprodati za male pare bijelopoljskim tajkunima i kriminalcima”. Oni su izrazili sumnju u regularnost dosadašnje prodaje dijelova imovine Vunka kao što su predstavništvo u Ljubljani, trafostanica fabrike, raznih mašina, kao i da nije poznat satus neke imovine poput predstavništva u Goraždu. Šćepanović je naveo da je tadašnja Vlada prevarila radnike još 1992. godine kada je kompanija prvi put otišla u stečaj, kao i da ima još radnika koji nijesu dobili otpremnine, nije im povezan staž i da se od tada nalaze na Birou.

Poslanik Pozitivne Mladen Bojanić kazao je da Vlada početkom 90-tih nije prevarila samo radnike već i kompaniju iz Mančestera koja je radila studiju oporavka crnogorske tekstilne industrije u kojoj je on bio angažovan.

“Ta studija je pokazala da Vunko ima velike šanse za oporavak jer je imao kvalitetne mašine i veliku zalihu sirovina za proizvodnju. Međutim na kraju su otjerani”, kazao je Bojanić.