Tačno i tanano: ne - jednom - nego na sva tri potonja pojavljivanja, kandidovanja iliti izbornim nastupima . Prvo u duelu za predsjednički tron - upinjao se da parira dominantnom protivkandidatu, spočitavajući sve što mu je ponuđeno i svakodnevno, “repete”, servirano i sugerisano u alavom “a la carte” - jelovniku žučne opozicije i “žutih” medija. Garniranim što “našim” što tuđijem ljutim zaprškama. A tek “desert” u vidu tv duela: umjesto šlaga na torti – sa druge strane servirano mu je ono što najteže podnosi. To su istina, egzaktni i očevidni podaci, uz “rentgensku” analizu i upućenost u, koliko-toliko ipak podnošljivo, a ne “totalno i katastrofalno” stanje i zbivanje. Podastirući i jetko spočitavajuci isključivo - naličje. No, vaš (alias Sizifov) bubulj bio je pregolem: taman kad taj virtuelni kamen počnete gurat’ i penjat’, namah, što rekla moja podgorsko-crmnička ujčevina - bubulj se skotrlja nizdol !..
Kao penzioner, novinar i prevodilac sa/na italijanski jezik: ero, da vero - autentico testimonio oculare - ho capito subito la vostra subentaresa protezione la politica di S.M… Dabome: svjedokom sam zaprepašćujućeg svjedočenja i odbrane, cipancijele i katastrofične politike pokojnog nepomenika. Zbilo se to juna 1999., kod znanog barda italijanskog žurnalizma, Bruna Vespe. Da, zbilo se to u kultnoj, decenijama trajućoj, emisiji RAI-uno, “Porta a porta” - kada su gostovali recentni italijanski političari , ministri Dini, Fini i drugi fini i ugledni vrhovnici tamošnjeg establišmenta.
(Nota bene: U duelu sa superiornim sučelnikom, onako - ka’ da neće – il professore je “skromno” poentirao da je u italijanskoj javnosti stekao visok renome. Zamislite: renome!? I to na osnovu one blasfemične pohvale i odbrane katastrofičnih postupaka čovjeka koji je, i u Italiji, nazivan “Il macelaio Balcanico” . Iako su S.M. tim epitetom bezmalo svi na Zapadu “čašćavali”, muka mi je (ne i strah!) da pomenem, odnosno prevedem tu, u ovom kontekstu već nazočenu, grozomornu riječ…
Dakle, ex-ambasadore, ex-kandidatu i još (?) aktelni profesore - pali ste, nadajmo se bez popravnog, na nekolika ispita vaše političke karijere. Trsite se nečega što vam ne ide od ruke.Dokazano ste intelegentan intelektualac , teoretičar, metaforičar… A politika je ( po Kastanedi, Weberu, Lukaču i td.): “ Uporno trčanje po trnju zarad praktičnog ostvarenja mogućeg”. Ergo, nije politika modna pista “dendy elegancije”, već podugačka trnovita staza na brdovitom i trnovitom Balkanu. U “vječnom gradu” očekuje vas i grupa naivno fingiranih-na(r)učenih studenata, koji su, svojevremeno na vaš konto, danima na našim tv ekranima, “tovarili bagere i šlepere” komplimenata. Tamo će vas dočekati znanom i nostalgičnom pjesmom kralja italijanske kancone - .Claudija Ville - “Arrivederci (a) Roma”…
(An passan: originalni naslov je, zna se, u oproštajnom kontekstu - “Doviđenja, Rimu”. (Moja malenkost umetnu ovo “a” – e da bi bilo adekvatno povratku u mjesto okle je prispio).
Uz (pre)poruku- ne vrćite se, aman-zaman! Ostanite tamo gdje vam je mnooogo udobnije i lagodnije. Povremeno danju na predavanjima, češće pod reflektorima na tenisu pokraj Tibra, a podno legendarnog Campidoglia… Kadikad, osvježenja i otrežnjenja radi, bućnite (iliti “kljucnite”) se u onu čaroliku Fontanu di Trevi. I to notnjo, poput one prsate Šveđanke Anite Ekberg i njenog, tada mlađanog, odavno pokojnog, rasnog i krasnog italijanskog maestra glume Marcela Mastroiania. Viđeli smo to u enciklopedijskoj sceni planetarno znanog, alegorijskog filma Federica Felinia – “La dolce vita”. Da, vratite se u lakši i slađi život. I, opetujem: ne vrći te se, molim ve… Doduše, gospodine Ćaki, nije sva opozicija baš toliko “ćaknuta”.Imali ste šansu, ali ušli ste u “fori-giocco”. U ofsajdu ili zaleđu, kakogod. Bili ste, nakratko, perjanica ponajviše onima kojima se lasno, u prefiksu, komotno može dodati onaj pomalo uvredljiv pridjevski atribut u nazivu čuvene Hegedušićeve škole slikarstva.
Uostalom, dooobro smo to uočili tokom, mora se priznati, lukavo fingirane, veoma prozirno izvedene komično-tragične (namjerna inverzija) izborne farse prilikom iskazivanja uspješnog, za protivnike nedostižnog, starta, rasta i pobjede” . Bila je to, grafikonski predočeno - tipična parabola!
Prisjetimo se finiša predsjedničkih izbora. U početku, sve do blizu kraja, uzimali su i sabirali podatke iz opština gdje su očekivali (i imali) većinu – e da bi, hitro i slavodobitno uzlećeli da u štabu /pre/uranjeno proslave “krajnji ishod”. Vidjeli smo, praćen teatralno-triumfalnim ushićenjem. Ipak, umniji i upućeniji znaju za jadac: kod svake parabole, nakon amplitude - slijedi (o) padajuća linija. Ovog puta, zbog prispjeća naglog i provjerenog porasta broja glasova u korist “protivnika”. I - stiglo se do dva kraja. Prvi je – kraj višednevne postizborne kojevitezanije a, potom - “The and”… Da, da: Čakine, i njegove zajapureno gromovite koalicione svite. Njihovih neostvarenih nakana i neopisivo ambicioznih želje i dometa – e da bi prvo, zasjeli na državni , ili makar opštinski, vrh . Prva dva trona su za M.L. -“passe” i spadaju u iluzije. One balzakov(sk)e, dabome. A na treći, tj. neke mjesne zajednice? Pa, možda, jednog dana. Ako se potrudi.
Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne odražavaju nužno uredničku politiku Kodex-a.
