Na drugoj, redovnoj sjednici Podgoričke skupštine, organizovane protivno crnogorskom Ustavu i zakonima, usvojene su odluke o prisajedinjenju Crne Gore Srbiji, detronizaciji kralja Nikole i dinastije Petrović – Njegoš.

Prema validnim istorijskim dokazima Petar Kosović,Janko Spasojević i Miroslav Raičević su ušli sa srpskom vojskom u Crnu Goru i odmah formirali Centralni izvršni odbor za ujedinjenje Srbije i Crne Gore.Raspolagali su ogromnim novčanim resursima za to vrijeme i izvršavali naređenja Nikole Pašića. Vješto su izmjestili održavanje sjednice sa Cetinja u Podgoricu,jer je bilo poznato da odluka prisajedinjenja ne može proći na Cetinju,jer se tamo spremao otpor toj odluci.

Na skupštini su pored uvodnog teksta formulisane i četiri ključne odredbe: Da se kralj Nikola I Petrović Njegoš i njegova dinastija zbace s crnogorskog prijestola; da se Crna Gora s bratskom Srbijom ujedini u jednu državu pod dinastijom Karađorđevića, te tako ujedinjene stupe u zajedničku otadžbinu troimenog naroda Srba, Hrvata i Slovenaca; da se izabere  Izvršni narodni odbor od pet lica koji će rukovoditi  poslovima dok se ujedinjenje Srbije i Crne Gore ne privede kraju i da se o toj skupštinskoj odluci izvijesti bivši kralj Crne Gore Nikola I Petrović, vlada Kraljevine Srbije, prijateljske savezničke sile i sve neutralne države.

Nakon čitanja predloga odluka, poslanici su ih burno pozdravili ustajanjem i pjevanjem srpske himne "Bože pravde". Skoro devedeset tri godine nakon usvajanja odluka nelegelane Podgoričke skupštine, u Skupštini Crne Gore usvojen je 12. jula 2011. Zakon o statusu potomaka dinastije Petrović-Njegoš, kojim je nepravda iz 1918. okvalifikovana kao akt nasilne aneksije Crne Gore.