"Podaci iz međunarodnih izvještaja ukazuju na žrtave torture ili zlostavljanja u Crnoj Gori, ali i da crnogorski sudovi ne primijenjuju do kraja domaće zakone i da pogrešno tumače međunarodno humanitarno pravo u presudama. Primjeri torture prema osobama u zatvorima, policijskim stanicama, neuropsihijatrijskim i socijalnim ustanovama, ali i u izbjegličkim kampovima ostaju neadekvatno procesuirani. Takođe, vrijedi ukazati i na prijetnju od porasta novih pojavnih oblika torture koji se mogu prepoznati u slučajevima porodičnog i sve izraženijeg vršnjačkog nasilja", navodi se u saopštenju te NVO.

CGO podsjeća i na slučaj torture Aleksandra Pejanovića 2008., koji nije do danas, kako kažu, u cjelosti rasvijetljen.

"Učinak Crne Gore u procesuiranju ratnih zločina počinjenih tokom 90-ih godina i odnos prema žrtvama tih zločina je krajnje zabrinjavajući na što ukazuje i Evropska komisija i Evropski parlament", smatraju u toj organizaciji.

Kako su saopštili, moraju se uložiti veći napori da se stvore uslovi za uspostavljanje novih mehanizama u borbi protiv torture u bilo kojem obliku, ali i da se podstakne efikasnija saradnja institucija i nevladinog sektora.

CGO ukazuje da se neefikasnim vođenjem postupaka od strane crnogorskih pravosudnih institucija, koji rezultiraju uslovnim osudama i često značajno ublaženim kaznama, promoviše nekažnjivost, ohrabruje mučenje i zlostavljanje, krše međunarodni standardi poštovanja ljudskih prava a time se dovodi u pitanje i kapacitet pravosudnih organa u procesu uspostavljanja vladavine prava.

"Konvencija protiv mučenja i drugih surovih, neljudskih i ponižavajućih kazni i postupaka, usvojena je pod okriljem UN-a 1984, a Crnu Goru pored ove Konvencije na borbu protiv svih oblika torture obavezuje i Opcioni protokol uz Konvenciju protiv mučenja, kojim je ustanovljen sistem nadgledanja zatvorskih i pritvorskih jedinica od strane Potkomiteta za spriječavanje mučenja", saopštili su.