Jedan od vodećih crnogorskih intelektualaca, pisac koji je već odavno u čitankama i idealista koji se bez kompromisa zalagao za svoju viziju Crne Gore, samo su neki epiteti koji se mogu pripisati Ljubavniku Duklje. I  voljen i osporavan, i progonjen i obožavan, Jevrem Brković je uspio  da ostane samo svoj. 

Doživio je da ga iz njegove zemlje protjeraju ali i da mu premijer  zvanično čestita rođendan, a zasigurno je jedna od najznačajnijih ličnosti Crne Gore na razmeđu milenijuma.  O današnjoj Crnoj Gori kaže - Mnoge su stvari  pogrešno postavljene i mi umjesto da ih ispravljamo, mi ih samo u tom  pogrešnom svijetlu i dalje osvjetljavamo odnosno  zatamnjujemo. Ne znam kud sve ovo vodi ali Crna Gora mora da se oslobodi usijanog crnogorstva i da počne da razmišlja evropski. Da te naše identitetske strasti malo splasnu i utihnu a mi prihvatimo evropski identitet. Evropski identitet  je naš pravi identitet jer se u njemu mogu pronaći svi ne zaboravljajući to što jesu – priča za Kodex Jevrem Brković.

Zato je kaže Brković, priča o članstvu Crne Gore u Nato paktu priča o ulasku ne u odbrambeni već civilizacijski savez u kom bi se  mitomanska i mitološka svijest konačno napustila .

 -Mislim da mi ulazeći u NATO pakt treba da počnemo drugačije viđenje Crne Gore. I jedno suočavanje Crne Gore sa Crnom Gorom bez mitologije.To je jedini izlaz za Crnu Goru ovakvu kakva je.-kaže pjesnik.

- Svaka mitologija vodi u usijano stanje, intelektualno, nacionalno, istorijsko, povijesno i dolazi do konačne degradacije same istorije i sopstvenog  mišljenja o sebi. – iznosi Jevrem Brković  svoja razmišljanja za Kodex.

I sam život pjesnika priča je za knjige. Za beogradske godine kaže da su mu godine mladosti, boemstva i drugovanja sa velikim piscima ondašnje Jugoslavije. Tada je, kaže Brković, jugoslovenstvo bila idealna koncepcija. Za zagrebačke godine kaže da su bile strašne iako ih je proveo među prijateljima. Bile su to godine progona i emigracije iz jedne drugačije Crne Gore.

-Desetog oktobra devedesete, ja sam na Ivanovim koritima osnovao Lovćenske straže za odbranu mauzoleja Meštrovićevog, jer su htjeli da ga ruše Crkva i tadašnja Narodna Stranka i Dobrica Ćosić koji je dao novčani dio Njegoševe nagrade za to. To je apsurdna biografska činjenica iz života jednog velikog pisca kakav je bez imalo sumnje Dobrica Ćosić. Vidim međutim da su od toga odustali ali Lovćenske straže i dalje postoje.- govori pjesnik o tom turbulentnom vremenu.

O ovom današnjem kaže - Ima tu jedan apsurd, svakog dana se osnivaju neka crnogorska udruženja,  imam utisak što je više udruženja za Crnu Goru sve je manje Crne Gore u jednom smislu civilizacijske kategorizacije i očuvanja njene svijesti.

A kakva je ta svijest govori i to što, vijek pošto je srušen, pokušaj obnove spomenika Velikom vojvodi Mirku Petroviću i dalje izaziva kontroverze i neslaganja. Mirko je, kaže Brković, jedan od stvaralaca Crne Gore koja se oslanjala više na sebe nego na Rusiju. I jeste imao spomenik koji sada valja obnoviti. 

-Jeste Mirko vodio jednu kaznenu ekspediciju na Kuče jer su neki kučki glavari flertovali sa Skadrom i bili pristali da na neki način  budu putovođe kada se krene na Crnu Goru. Mirko ih je kaznio ali nije tačno da je njegova ekspedicija bila pogrom.Čitavo to vrijeme , dok je trajala pohara Kuča Marko Miljanov bio je perjanik u štabu Mirka Petrovića na Bioču.Ta činjenica treba da zamisli sve koji se protive obnavljanju obeliska - smatra Brković.

To je,kaže pjesnik, jedna strana problema, a druga je tipično crnogorska i njom se niko ne bavi. Čitava crnogorska istorija od Duklje, Zete i Crne Gore i sva ta ogromna  povijest donijela je da mi danas imamo Kralja Nikolu pred Skupštinom, Svetog Petra Cetinjskog, njegovog strica na univerzitetskom platou i sada ćemo imati i na trgu Velikog vojvodu Mirka.

-Čudno je to da jedna porodica , svakako zaslužna, ima tri porodična spomenika u glavnom gradu i to bliskih srodnika, oca sina i strica. Ispašće da nikog nije bilo osim Petrovića. A gdje su tu spomenici Svetom Vladimiru, Bodinu, Mihailu - prvom južnoslovenskom kralju, nekom od Balšića ili Ivanu Crnojeviću jednoj od največih crnogorskih ličnosti.Sve je to apsurd i čitava crnogorska istorija je do temjere turbulentna  i nepojmljivo mitomanska i mitološka da se mora drugačije razmišljati - zaključuje razgovor za Kodex Jevrem Brković.