Deklaracija o ekološkoj državi Crnoj Gori usvojena je na sjednici republičkog parlamenta koja je održana na otvorenom na Žabljaku 20. septembra 1991.

U deklaraciji je bilo definisano strateško opredeljenje zemlje da usvaja i primenjuje najviše standarde i norme iz oblasti zaštite životne sredine, očuvanja prirode i ekonomskog razvoja na principima ekološki održivog sistema.

„Na današnji dan prije tačno dvadesetčetiri godine, proglasili su Crnu Goru ekološkom državom, otprilike isto toliko traje i naša borba protiv bezobzirnih zagađivača i samovoljnih donosioca odluka. Toliko  traju i vapaji ekoloških aktivista i upozorenja da se nešto mora hitno preduzeti i da se  mora prekinuti sa dosadašnjom iščašenom i neodrživom praksom. Sve to traje i prije proglašenja ove države ekološkom“, ističu iz NVO Breznica.

Iz NVO su podsjetili da se poslije deset  godina od proglašenja eko država više nije ni pominjala: „Premijer je nije pomenuo niti u jednom svom obraćanju poslednjih petnaest godina. Nisu ni proslavili 20 godina usvajanja Deklaracije.“

Oni su naveli da ambiciozni ciljevi koje danas ima ekološka država više su „razvojni“ nego ekološki. Pod tim ciljevima podrazumijevaju pripremanje otvaranja rudnika olova i cinka na obali Tare u Mojkovcu, gradnja termoelektrane na ugalj, izgradnja dalekovoda kroz nacionalne parkove, odnosno kroz strogu zaštitu UNESCO-ve baštine, planovi istraživanja nalazišta nafte i gasa u podmorju, planovi gradnje hidroelektrane na Morači, kao i branu na Tari kod rijeke Ljutice, u srcu nacinalnog parka “Durmitor“.

„Sve naše ekološke aktivnosti vlast  ekološke države, je često karakterisala kao kriminalne radnje i tako se prema njima i odnosila“, navode iz ove NVO, dodajući da su se upravo protiv ekoloških lidera u državi koja sebe naziva ekološkom vodili dugogodišnji progoni i sudski procesi koji su često rezultirali osuđujućim presudama, čak i zatvorskim kaznama.

„I umjesto da ekološka država i njeni predstavnici čine sve da tu ekološku državu sa papira prenesu u stvarnost, oni rade potpuno suprotnu stvar. I potpuno se ignorantski odnose prema onim institucijama i pojedincima koji rade na urušavanju imidža, ne samo ekološke nego i sasvim obične građanske države. Umjesto kažnjavanja i progona zagađivača, vlast progoni one koji ukazuju na bezakonje i javašluk,“ navodi se u saopštenju.

Prošle godine je na osnovu izvještaja i istraživanja, Svjetska alijansa za zdravlje i životnu sredinu proglasila Pljevlja najzagađenijim gradom Evrope, a iz NVO dodaju:

„Dok Sirija i druge zemlje imaju ekonomske izbjeglice, ekološka Crna Gora  ima ekološke izbjeglice, iz Pljevalja.”

Iz Breznice pitaju da li je primjereno da se u jedinoj ekološkoj državi u Evropi nalazi i najzagađeniji grad u kome je opasno živjeti.

“Plje­vlja su po­sta­la cr­no­gor­ski Čer­no­bilj. U ekološkoj državi Cr­noj Go­ri po­sto­je eko­lo­ške iz­bje­gli­ce iz Plje­va­lja jer je to jed­no od ri­jet­kih mje­sta na svi­je­tu oda­kle lju­di bje­že glavom bez obzira zbog enormno zagađenje i ne­zdra­ve ži­vot­ne sre­di­ne i opasnosti po sopstveno zadravlje.                   

Pra­vo na zdra­vo okru­že­nje ga­ran­to­va­no je Usta­vom, ali to ne va­ži u “ekološkoj” državi. Već 24 go­di­ne ape­lu­jemo i tu­pimo zu­be po­zi­va­ju­ći nad­le­žne da ne­što ura­de, ali se i dalje ni­šta se ne de­ša­va”, zaključuju iz Breznice.