Posledice privatizacija i tranzicije, reformi i planiranih mjera su višestruke i u najvećoj mjeri prebačene na teret građana.
Ekonomsko iscrpljivanje građana i pravna nesigurnost imaju za posledicu dalje slabljenje kupovne moći i pad realnog dohotka, što značajno povećava stopu siromaštva.
Siromaštvo se najdirektnije ogleda kroz trajnu nemogućnost pristupu osnovnim ljudskim potrebama građana, odnosno robama i uslugama od opšteg ekonomskog interesa.
Lidija Leovac, predsjednica NVO "Kuća ljudskih prava" iz Herceg Novog, za portal Kodex, je kazala da," što su veći troškovi života, to su brojnije molbe siromašnih građana za pomoć u hrani.Često objavljujemo apele na našoj Fejsbuk stranici , ali tek kada nečija životna priča šokira ili dotakne narod, uspijemo da sakupimo određenu količinu hrane ili korištene garderobe.Na žalost, ta količina nikada nije dovoljna da pomognemo svima"
Ona ističe da, što se mjesečnih troškova tiče, osim hrane, koja ,kako kaže, nije luksuz već svakodnevna potreba, ali je i najveći izvor stresa siromašnim roditeljima, koji žele svojoj djeci obezbjediti normalan obrok, dok su struja, kirija i voda najkritičnije tačke.Ako roditelji plate dažbine i mjesečne račune onda nemaju za hranu ili obrnuto.
Leovac pojašnjava da se poslednjih godina javila nova kategorija siromaštva, koju ne poznaje sociologija kao nauka, niti ni jedan društveni sistem u svijetu, a to je čovjek koji radi i socijalni je slučaj.Leovac to objašnjava na sledeći način:
"Ta kategorija zaposlenih građana je čovjek koji radi ali ne prima platu, svaki dan plaća prevoz do posla iz sopstvenog džepa i tako finansira gazdu.Na posao nosi marendu i kafu koju takođe plaća iz svoga džepa.Takvu kategoriju siromaštva nijedan zakon ne prepoznaje niti predviđa kao socijalnu kategoriju.Takav radnik živi u nadi da će idućeg mjeseca ipak dobiti platu, i tako živi vrteći se u krug.Ova kategorija zaposlenih građana se ne obraća nikome za pomoć, jer ih je stid, a Centar za socijalni rad ih vidi kao zaposlene i onu kategoriju koja ne ispunjava uslove da bi uživala socijalna primanja.
Nije rjedak slučaj da se na ulicama Herceg Novog mogu vidjeti građani koji u kontejnerima traže hranu.
Ovim putem apelujemo na Skupštinu Opštine Herceg Novi, kao i na predsjednika Opštine, gospodina Dejana Mandića da u nekom od narednih skupštinskih zasjedanja započnu raspravu, zašto je sve više građana Herceg Novog, koji se hrane iz kontejnera za đubre, te da razmotre mogućnost otvaranje bar jedne Narodne kuhinje u Herceg Novom.Bilo bi dobro da se precizira koje su to nadležne institucije koje su u obavezi da zbrinjavaju siromašne građane, a da se pritom ovaj problem ne prikriva od javnosti ili pravda manjkom novca u budžetu.
(Kodex/Dopisništvo Herceg Novi)
